Twee Belgische strafonderzoeken naar dubieuze werkwijzen binnen de NAVO herbergen de mogelijkheid om, in ieder geval tijdelijk, de versnelde escalatie naar WWIII door NAVO secretaris-generaal Mark Rutte een halt toe te roepen. Eén onderzoek startte begin mei en betreft corruptie en witwaspraktijken rond defensieaankopen door het NSPA, het NAVO-agentschap voor ondersteuning en aankopen. Een tweede onderzoek volgt (vooralsnog theoretisch) een aangifte van fiscaal en juridisch adviseur Karim Aachboun tegen NAVO secretaris-generaal Mark Rutte, in verband met vermeende beïnvloeding van het Brusselse gerechtshof. Aachboun vroeg bij het indienen van de aangifte om directe aanhouding van Rutte, om te voorkomen dat deze ook het politieonderzoek zou trachten te beïnvloeden.
Had het Federale Parket in België dat verzoek direct ingewilligd, dan was wellicht het recent gepleegde geweld in Rusland en Oekraïne en de toenemende oorlogshitserij vanuit de NAVO uitgebleven en hadden de vredesonderhandelingen in Istanbul meer kans van slagen gehad. De vraag is of België de moed zal hebben onafhankelijk onderzoek te doen en geschiedenis te schrijven als het kleine land dat ongebreidelde corruptie en hallucinant machtsvertoon een halt toe riep en daarmee mogelijk WWIII voorkwam De recente ontwikkelingen in het proces van Aachboun wijzen niet in die richting .”
Adviesbureaus zijn de witgewassen steekpenningen uit NSPA-defensiecontracten
Het NSPA-aanbestedingsschandaal kwam aan het licht door een persbericht van het Federale Parket van België op 14 mei, nadat twee dagen eerder, bij huiszoekingen in West-Vlaanderen, twee personen werden gearresteerd. Eén van hen is weer op vrije voeten gesteld.
Internationale media meldden op 15 mei dat in Luxemburg, waar het hoofdkantoor van de NSPA gezeteld is, documenten in beslag genomen waren, waaruit zou blijken dat NSPA tegen betaling informatie doorsluisde naar leveranciers van “militair materiaal”, zoals drones en munitie. “Er zijn aanwijzingen dat het geld uit deze illegale transacties witgewassen werd door het opzetten van adviesbureaus,” lichtten de Belgische autoriteiten toe.
Bij het lekken van informatie, fraude, omkoping en corruptie zijn meerdere internationale (ex)werknemers betrokken. In Nederland werden inmiddels drie personen gearresteerd.
Het schandaal valt niet alleen onder Ruttes huidige verantwoordelijkheid als secretaris-generaal, maar ook onder die als voormalig minister-president van Nederland. Zo blijkt een van de Nederlanders, die op Schiphol gearresteerd werd, een 58-jarige ambtenaar van het Ministerie van Defensie te zijn. Hij wordt verdacht van het aannemen van steekpenningen bij het afsluiten van NAVO-contracten in 2023. Kajsa Ollongren was destijds minister op die post.
Het strafrechtelijk onderzoek lijkt zich inmiddels uit te strekken over België, Italië, Luxemburg, Nederland, Spanje en de Verenigde Staten. België wordt bij haar onderzoek ondersteund door Eurojust, het Europees agentschap voor strafrechtelijke samenwerking.
“We willen dit tot op de bodem uitzoeken,” zei Rutte in zijn reactie op de nieuwsberichten. Het tot de bodem uitzoeken van schandalen is niet Ruttes sterkste punt. Zo zijn de oorzaken van het Toeslagenschandaal en de MH17-tragedie nog steeds niet boven water. Integendeel, in januari 2024 accordeerde het Europees Hof van Justitie het besluit van toenmalig premier Rutte, om de MH17-documenten voor onbepaalde tijd geheim te houden.
Geheim is voorlopig ook de voortgang van het onderzoek, zoals het Federale Parket van België haar persbericht van 14 mei afsluit: “In het belang van het onderzoek zullen geen verdere inlichtingen of details gegeven worden.”
Informatiestilte en spook-arrest hoger beroep Aachboun wijst op meer dan “een beetje een schijn van poging tot beïnvloeding”
Het aanhoudingsverzoek van Aachboun heeft weinig te maken met oorlogstrommels en begon met een kort geding bij de Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg in Brussel, op 11 september 2024. Het hoger beroep vond op 20 januari plaats, waarna het Hof van Cassatie, op 6 mei, een vermoeden van beïnvloeding van het gerechtshof door de NAVO van de hand wees. De zaak werd terugverwezen naar het gerechtshof en het arrest zou op 12 mei uitgesproken worden. Dat gebeurde niet. Of wel?
Hoewel de Nederlandstalige griffie in het Palais de Justice bevestigde dat de uitspraak gepland stond en een medewerker zo vriendelijk was mee te lopen om zelf te constateren dat de deuren van de rechtszaal inderdaad gesloten waren, werd het arrest niet uitgesproken. In ieder geval niet in het openbaar. Pogingen om per e-mail toelichting, een nieuwe datum of het schriftelijke vonnis te verkrijgen, bleven onbeantwoord.
Des te verrassender was het dan ook toen rechtbankverslaggever Chris Klomp op 4 juni twitterde dat Aachboun het beroep had verloren. Niet alleen dat, het Hof van Cassatie zou een uitspraak van de lagere rechtbank, die wél in Aachbouns voordeel was uitgepakt, eveneens vernietigd hebben. De lagere rechter, in tegenstelling tot wat de advocaten van Rutte en de NAVO hadden betoogd, achtte de Belgische rechtbank wel degelijk bevoegd om over het handelen van de trans-Atlantische organisatie te oordelen.
De datum van het arrest was, aldus Klomp op X, nota bene 12 mei. Aachboun antwoordde desgevraagd op 12 juni dat hij zelf de uitspraak nog altijd niet ontvangen had. Nieuwe informatieverzoeken aan diverse loketten van de persvoorlichting (door ondergetekende) leverden opnieuw niets op.
Waar gaat het Brusselse proces tegen Mark Rutte en de NAVO nou eigenlijk over?
Via het kort geding van 11 september 2024 wilde Aachboun voorkomen dat Rutte per 1 oktober secretaris-generaal van de NAVO zou worden, omdat hij dan immuniteit zou kunnen claimen. De NAVO geniet sinds het Verdrag van Ottawa uit 1951 vergaande juridische en diplomatieke immuniteit met betrekking tot haar handelen, medewerkers en bezittingen.
Die immuniteit zou namelijk de hoop op het verkrijgen van gerechtigheid voor cliënten van Aachboun in rook doen opgaan. Als jurist vertegenwoordigt hij deze cliënten in twee afzonderlijke en nog lopende procedures in Nederland. Die gingen begin 2024 tegen de Nederlandse staat en Mark Rutte, die toen nog premier was, van start. Eén van de procedures betreft een Nederlandse vrouw die in Gaza is omgekomen, in de andere vertegenwoordigt Aachboun veertig gedupeerden van de Toeslagenaffaire.
(Foto: Byrev)
Verwijzend naar artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, het recht op een eerlijk proces, vroeg Aachboun de Brusselse rechtbank om uitstel van Ruttes startdatum als secretaris-generaal . De NAVO liet weten zelf geen partij te zijn vanwege haar immuniteit en hield de rechter voor dat hij de bevoegdheid niet had om juridisch over de NAVO te oordelen.
Hoewel de rechter oordeelde dat de Belgische rechtbank wel degelijk de trans-Atlantische organisatie en haar leider ter verantwoording kon roepen, verwierp hij Aachbouns onderbouwing voor het opschorten van Ruttes aantreden. Omdat 1 oktober snel naderde, tekende Aachboun binnen enkele dagen beroep aan tegen de beslissing.
Ruttes advocaat reageerde ontstemd, waarop het gerechtshof, middels een niet-openbare brief, de partijen tot een minnelijke schikking probeerde te bewegen. Aachboun constateerde vervolgens dat zijn social media berichten ineens van community notes werden voorzien. Vervolgens kregen zijn cliënten van de Toeslagenaffaire van de belastingdienst €5000 aangeboden in ruil voor het intrekken van hun bezwaar. Op 4 november meldde Aachboun op social media een schikkingsvoorstel te hebben afgewezen. Hij zou twee keer bezoek hebben gehad in verband met de onderhandeling en €3 miljoen zijn aangeboden. In ruil daarvoor zou hij de twee Nederlandse procedures moeten hebben laten vallen, nooit de informatie die hij, kennelijk, over voormalig topambtenaar Joris Demmink heeft openbaar mogen maken en hij zou zich buiten de EU hebben moeten vestigen.
Het hoger beroep vond door de afwijzing, zoals gepland gewoon plaats. Tijdens de zitting op 20 januari gebeurde er echter iets buitengewoons: de Belgische raadsheer onthulde plotseling dat de NAVO een brief had gestuurd naar de presidenten en collega’s van het hof en de lagere rechtbank. De raadsheer uitte zijn bezorgdheid over het feit dat de NAVO “een beetje een schijn van poging tot beïnvloeding” van het hof wekte. Publiekelijk stelde de organisatie geen partij te zijn, maar achter de schermen leek de NAVO zich wel in de zaak te mengen. Bovendien had Aachboun, tegen de mores in, de memo niet ontvangen. “Een ongewenste situatie”, aldus de raadsheer.
Ruttes advocaat De Maeyer betwistte de beschuldiging en legde uit dat de brief louter een beleefde uitleg betrof waarom de NAVO (vanwege haar immuniteit) geen partij in de procedure kan zijn. Merkwaardig genoeg herhaalde hij tegelijkertijd dat de NAVO boven alle nationale rechtbanken en soevereine naties verheven was. Alleen NATO-lidstaten konden (gezamenlijk) de organisatie ter verantwoording roepen, aldus De Maeyer.
Aachboun, gealarmeerd door de onthulling van de raadsheer, diende twee dagen later een verzoek in bij het Hof van Cassatie om zijn zaak aan het gerechtshof te onttrekken. Het verzoek werd op 6 mei afgewezen. De raadsheer die zelf met de zorg over beïnvloeding was gekomen, schreef namelijk in zijn verklaring (medeondertekend door de president van het gerechtshof) dat hij zich niet meer kon herinneren wat hij had gezegd over vermeende inmenging van de NAVO. De cassatierechters zeiden de etiquette-uitleg van de NAVO te aanvaarden.
Ondertussen was er een videoclip opgedoken waaruit bleek dat de rechter tijdens de beroepszaak inderdaad zijn bezorgdheid had geuit over NAVO’s beïnvloeding. De opname werd op 24 maart uitgezonden op het Nederlandse online mediakanaal blckbx.tv.
Mede op basis daarvan deed Aachboun, op 20 mei, aangifte bij de Belgische politie. Om te voorkomen dat Rutte zou trachten ook het politieonderzoek te beïnvloeden, vroeg Aachboun om directe aanhouding van Rutte – in ieder geval vóór de NAVO-top die op 24 juni in Den Haag van start gaat.
Het schorsen van een NAVO secretaris-generaal is niet nieuw, wel vredelievend
Het verzoek van Aachboun om de secretaris-generaal van de NAVO (tijdelijk) te schorsen doet denken aan de zaak van de Belgische secretaris-generaal Willy Claes in 1995. Amper een jaar na zijn aantreden beëindigde Claes zijn NAVO-carrière vanwege een onderzoek naar zijn rol in het Agusta-Dassault-corruptieschandaal – ook weer vanwege defensiecontracten, ditmaal voor helikopters en vervangingsonderdelen voor straalvliegtuigen. Net als aanbestedingscorruptie is poging tot beïnvloeding van een rechter, aldus Aachboun, een ernstig strafbaar feit.
Had de Belgische politie Rutte op 20 mei onmiddellijk gearresteerd, dan was de westerse wereld wellicht veel oorlogszuchtige onrust, de terroristische aanslagen op Russisch grondgebied en het vergeldingsgeweld in Oekraïne bespaard gebleven.
Want Rutte heeft de afgelopen drie weken allesbehalve stilgezeten. Op 26 mei, de laatste dag van de NAVO-parlementaire vergadering in het Amerikaanse Dayton, meldde hij vooruitgang geboekt te hebben met betrekking tot de toezegging van de NAVO-leden om hun bijdrage te verhogen tot 5% van hun bruto binnenlands product. (Dit is conform de eis van de Amerikaanse president Donald Trump.) Van dat bedrag zal 70% worden besteed aan wapens en 30% aan indirecte militaire middelen, zoals infrastructuur. Den Haag (Nederland, dus), voegde Rutte er met zijn immer over-ambitieuze ijver toe, zou die 5% proberen te overschrijden. De zorg dat slechts 23 van de 32 NAVO-bondgenoten tot nog toe de oude doelstelling van 2% hebben gehaald, wuifde hij weg me de opmerking dat hij er alle vertrouwen in had dat alle leden deze bijdrage tegen de zomer zullen hebben betaald.
Vervolgens bood Rutte de Oekraïense president Zelensky expliciet de hulp aan van het NAVO-steunpunt voor Oekraïne in Wiesbaden (tevens de thuisbasis van het hoofdkwartier van de Amerikaanse strijdkrachten in Europa), daarmee alle resterende twijfel over de rol van de NAVO in het conflict met Rusland wegnemend.
Alsof de Oekraïense drone-aanvallen op Russische bommenwerpers van 1 juni de vredesonderhandelingen tussen Oekraïne en Rusland nog niet genoeg in gevaar hadden gebracht, nodigde Rutte de Oekraïense president Zelensky officieel uit voor de NAVO-top op 3 juni – slechts enkele uren nadat Oekraïense explosieven een deel van de Krimbrug hadden vernield.
Al met al kan de Belgische politie ergere brokken maken, dan het verzoek van Aachboun in te willigen en de leider van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie aan te houden. Zijn arrestatie zou mogelijk verdere drone-aanvallen of de lancering van Duitse langeafstandsraketten (zoals onlangs voorgesteld door de Duitse bondskanselier Friedrich Merz) kunnen vertragen of voorkomen, en daarmee een oorlog van ongekende omvang en vernietiging afwenden. De schande van een “diplomatieke crisis van ongekende omvang die België door Ruttes arrestatie over zich af zou roepen”, een horror-scenario waarmee De Maeyer met name de raadsheer de stuipen op het lijf leek te willen jagen, valt in het niet bij de mogelijke gevolgen van het niet inrekenen van de secretaris-generaal. Afgaande op zijn uitspraak, op 4 juni, dat de NAVO machtiger is dan het Romeinse Rijk of die van Napoleon, is Rutte hard op weg zich als de gevaarlijkste man van de wereld te ontpoppen.
